Moet jij ook altijd zoveel van jezelf?
Ik moest altijd veel van mezelf. In mijn hoofd ging altijd dat zinnetje rond: “ik moet…”, en op die puntjes vulde ik van alles in.
In een gezin met vier kinderen en een bedrijf dat ik samen met mijn man runde, was er ook altijd veel te doen. Er was veel werk dat gedaan ‘moest’ worden.
Af en toe kwamen mijn schoonouders een weekje logeren. Schoonvader deed wat dingen in het bedrijf (net zoals mijn pake dat vroeger deed bij ons op de boerderij). Schoonmoeder hielp wat in huis, wat mij wat meer ruimte en lucht gaf.
Mijn grootste valkuil was dat ik geen hulp vroeg. En ook niet duidelijk was dat ik hulp nodig had. Nee ik deed het wel allemaal en alleen. Ik kon toch zoveel aan? En dat is jaren zo doorgegaan.
Moeten geeft druk. Een druk die je jezelf oplegt of die je omgeving (denk je) je oplegt. Het geeft je niet de ruimte om gewoon lekker achterover te leunen en helemaal niets te doen.
Natuurlijk zijn er altijd dingen die moeten; je moet op tijd opstaan om naar je werk te gaan of te zorgen dat je kinderen op tijd op school komen. Je moet boodschappen doen, eten koken, de was doen, je huis schoon houden.
Maar je legt jezelf ook vaak een ‘druk’ op van andere dingen die volgens jou ‘moeten’. Sociale druk als aanwezig zijn op feestjes en borrels, terwijl je liever even een boek zou willen lezen.
Gezellig doen tijdens een feestje, terwijl je net ruzie hebt gehad met je partner.
Altijd die opgewekte en vrolijke vrouw zijn ook al voel je je doodmoe door nachtenlang slecht slapen.
Je vindt dat je er altijd perfect uit moet zien. Je huis moet perfect schoon en op orde zijn.
Zo maar wat voorbeelden van de druk die we onszelf opleggen.
En op een gegeven moment hou je dat niet langer vol. Je leeft voor anderen en niet meer voor jezelf.
Je krijgt onvoldoende rust en de batterij wordt niet meer opgeladen. Je meld je vaker ziek dan je zou willen.
Je krijgt meer last van je emoties, zoals een kort lontje, huilbuien of angst- en paniekaanvallen.
Of je ontwikkelt allerlei vage lichamelijke klachten waarvoor geen oorzaak te vinden is.
Dan komt er een moment dat je wel ‘moet’ kiezen voor jezelf. Omdat het gewoon niet meer gaat. Jezelf op de eerste plek zetten!
En dat vinden we vaak maar wat lastig. Zeker als je een (ver)zorgend persoon bent. Je bent het zo gewend om er altijd voor anderen te zijn, te zorgen voor en aandacht te hebben voor anderen.
Kiezen voor jezelf is:
– vaker om hulp vragen en hierin duidelijk zijn
– vaker nee zeggen zonder uit te leggen waarom je nee zegt
– vaker iets fijns of leuks doen voor jezelf zoals een wandeling maken, een boek lezen of creatief bezig zijn
– vaker gewoon even helemaal niets doen
– vaker meditaties, ademhalingsoefeningen of yoga doen om ontspanning te vinden
Dus: JIJ mag er voor jezelf zijn. Zet jezelf op de eerste plaats. Want als jij jezelf op de eerste plaats zet, kun je er ook beter voor een ander zijn.